Non paso mala noite pero ao levantarme, cousa frecuente, o meu estado empeora; teño que facer un gran esforzo para almorzar sinxelamente uns grolos de té. Preparo todo e inicio a marcha cara a arriba. Realizarei un porteo con comida e gas ata Plaza Cólera e deixareino nun depósito, esta subida tamén me servirá para completar a aclimatación gañando altura e descendendo rápido, ao mesmo tempo que recoñezo o terreo. O tempo e bo e podo gozar dunha subida corta pero intensa. O cumio dende Cólera semella estar aí... aí está, pero queda a unha xornada dura, moi dura, que non será polo de agora.Co depósito feito e a perspectiva dunha xornada de descanso baixo tan rápido como podo, mesmo, nalgúns treitos doados, correndo. Noto como os pulmóns se enchen de aire respirable, quen me ía dicir que a 4.300 m podería vivir tan ben. Teño un día para recuperar o mellor que poda un corpo cada vez máis desgastado. Esta recuperación empeza con dúas latas de coca-cola, vicio puro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario