miércoles, 29 de octubre de 2014

OUTONO NO VAL DE TEVERGA

Sempre é a luz...
Ou as palabras do sabio afgano Rumi: "Más allá de cualquier idea/ de buenas o malas obras/ se extiende un campo./ Nos encontraremos allí."
Unha carretera que ascende lenta e baixa lenta prendida en contornos imposibles.
Ao xenio disparatado foiselle a man coa paleta de cores difíciles de pensar. -É unha das paisaxes máis fermosas do mundo, nunca estivera por aquí en outono, para min é branca do inverno ou amarela do verán.
Hai un campo... pero tamén un bosque e nas abas das súas montañas descarnadas abrigos entregos que acubillaron a poboadores tranquilos integrados nunha natureza que existe e é real; que ningén dubide que existe e é real.
Sempre pensando na rocha blanca, ou na auga que escorrega co seu mantra infatigable nos escuros das Xanas ou do ríu Xerandi, ou para mirar o mundo dende arriba soñando cumios lonxanos. Sempre foi igual... unha loita por ser da natureza dando pasos coñecidos.
O outono do trasno do Val das Mouras trouxo calma. O mesmo val de sempre agardou en silencio por ollos que miran cara adiante coa ilusión de quen quere voltar a ser neno nun mundo que, unha vez máis, non se detén.
Pouco máis de 24 horas para soñar con calma...







Bisonte lambéndose as costas. Paleolítico Superior. Cova da Madeleine (Dordoña. Francia).
Fabricado en corno de reno, 10 cm de lonxitude. Réplica

Visontes prehistóricos de la Covaciella. Asturias.


2 comentarios:

  1. As fotos son moi bonitas. A primeira é fermosísima, con ese colorido de outono e as impresionantes montañas do fondo que poderían ser... os Fontanes e a Ubiña grande?

    ResponderEliminar
  2. Si, é o macizo de Ubiña casi ao completo. É unha das vistas máis fermosas da "Cordillera Cantábrica". Saúdos e grazas pola visita.

    ResponderEliminar