Xa hai uns días que podo ler, é outro desperfecto restaurado. Faciame falta. Dende o Sol do verán, non volvera a ler nada concreto. Hala! O Sol do verán... quen me mandaría... era bonito. Pasa o tempo, non sei que facer para escoitar; cando corro sinto, pero non é suficiente. Os demos agora si que berrean, antes susurraban. Xa me gustaría volver... non é posible. Afronto a situación con tranquilidade, como se agarda unha oportunidade no último campo da montaña. Volverei, claro que volverei, pero con calma... agora xa non hai xogo bonito.
No hay comentarios:
Publicar un comentario