RAMÓN VILA ANCA

Estou cerca pero separado por unha distancia como de aquí a China: é dicir moi lonxe. Nalgúns momentos esta unidade de medida serviu para indicar esto, ja, ja... Sempre teño presentes cousas así e non sei moi ben o porque.  Trago todo sen interese e non son capaz de sentir que teño que volver ó xeo, ós solpores máxicos, as paraxes impensables, que debo cruzar novamente a liña... porén sei que a búsqueda do sétimo sentido non é algo que poda forzarse, so cabe agardar. Lembro, como decidín ir ó Muztagh Ata...?, foi curioso: escoitei, alto e claro... só pasaron minutos ata que puxen todo en marcha.