Muztagh Ata 2006: KASHGAR.

O día presentábase incerto aínda que eu confórmome con pasear unha e outra vez polas rúas ateigadas de xente, só necesito estar alí entre eles para pasalo ben. Teño que volver a dicilo: as chamadas a oración polo muecín resultan arrepiantes. Non madrugamos moito aínda que o almorzo obriga a non durmirse. Nun principio íamos ter a mañá libre pero despois cambio de plans, iremos a oficina de correos para mandar parte do equipo. Non pode ser: 14 kg e o que queda para levar no avión. Paréceme imposible ter tanto peso eu non sei como fixo o resto da xente. Esta tarefa prolóngase durante boa parte da mañá nunha oficina de correos que parece funcionar bastante ben. Regreso paseando ata o hotel, uns minutos de reflexión e novamente a comer; moita comida e moi rica, o típico da dieta uigur: arroz, kebabs, polo…