RAMÓN VILA ANCA

Volvín alí e xa non estabas, a partir de agora ó Muztagh Ata faltaralle algo; ó Pai da Montañas de Xeo, malia as súas fondas feridas, semella menos frío . Faleille con paixón da miña viaxe ós Celtas, gustoume volver a ve los. Alégrome de que a miña xente atope o seu sitio. Sinto pena polo pasado pero o tempo non se detén, canto vivimos!. Faltarían detalles pero podo lembrar cada un dos lugares percorridos con eles durante unha chea de anos, agora algúns seguimos a percorrer xuntos a vida; sei que alí nunca botarei en falta nada.